Po sesji zdjęciowej ciężkich maszyn budowlanych okraszonych lekkim humorem Cezarego Pazury miałem zapakować sprzęt i ruszyć w drogę powrotną. Zdecydowałem jednak, że pokręcę się kilka godzin po okolicy, którą znam mniej (wstyd się przyznać) niż np. Stambuł. Z kieleckiej kuchni kojarzę tylko majonez więc przy kawie po turecku ustaliłem trasę przejażdżki. Czasu nie było zbyt wiele więc celuję w Muzeum Wsi w Tokarni i zamek w Chęcinach.
Na Placu Wolności, w ścisłym centrum miasta jest wielki parking – dziwne (bo w takich miejscach są zazwyczaj fontanny) ale niezwykle praktyczne. Jako pierwszy turysta tego dnia wpadłem do Dworku Laszczyków, gdzie panowała wystawa poświąteczna sztuki ludowej. Przerażające maski kolędników, przy których makijaże z Dia de Muertos to szczyt optymizmu i obraz Świętej Rodziny Shreków upewniły mnie, że jadę w dobrym kierunku – sztuki ludowej.
Wybrana trasa to dla “Scyzoryków” (mieszkańców Kielc) jest jak spacer wokół trzepaka. Miejsca są oczywistymi atrakcjami obleganymi w sezonie przez tłumy turystów.
ZAMEK KRÓLEWSKI W CHĘCINACH
Nie sposób przejechać obok. Ruiny zamku są doskonale widoczne z krajowej 7. łączącej Kraków z Warszawą. Poniżej zamku jest wielki, bezpłatny parking, który o tej porze roku jest pusty ale w sezonie może być tu ciasno. Początek jego historii to XIII wiek. Na przestrzeni wieków pełnił także rolę skarbca, warowni i więzienia. Poza znakomitymi gośćmi, jak królowie i rodziny królewskie, przebywali tu także jeńcy pojmani w bitwie pod Grunwaldem.
Równie ciekawa jest historia jego odbudowy. Zniszczony całkowicie podczas Potopu Szwedzkiego po latach prac renowacyjnych i konserwatorskich doczekał się zaszczytnego miana: trwałej ruiny choć z góry wygląda jak Titanic.
Jadąc w kierunku Tokarni mamy kilka kilometrów bardzo ładnego odcinka drogi 274 wijącego się między lasami z świetnym widokiem na zamek. Widok jak na alpejskich przełęczach.
MUZEUM WSI KIELECKIEJ W TOKARNI
Po ostatniej wizycie w Szklarskiej Porębie, gdzie estetyczny bajzel atakuje wzrok, jak wirus, tu pojawia się szansa na odnalezienie ładu i harmonii. Tokarnia to Park Etnograficzny, założony w 1976 roku gdzie do tej pory przeniesiono tu ponad 40 obiektów z wielu kieleckich wsi. Skromne, proste chaty, wiatraki, spichlerze a nawet drewniany kościół wyglądają jakby stały tu od zawsze. Obszar podzielony jest na 6 sektorów a ukształtowanie terenu wykorzystano do odtworzenia pierwotnego otoczenia obiektów.
Ogromne wrażenie robią wnętrza odtworzono z niezwykłą dbałością o detale z epoki, które wyglądają jak gotowa scenografia. Mamy tu szkołę, aptekę, sklep, zakład fotograficzny i gabinet lekarski, choć wystrój tego ostatniego przyprawia o lekki dreszczyk.
Nic dziwnego, że nawet filmowców z bollywood oczarowało to miejsce i hinduskie piękności spacerowały między wiatrakami. James Bond by tu raczej nie pasował i Hollywood wybrało Przełęcz Furka i Ice Q w Solden
Zauroczony miejscem, potoczyłem się kolasą w stronę Łysej Góry. Droga 383 przez miejscowość Nida (to obszar Natura 2000). Meandry Czarnej Nidy to świetne miejsce na kajaki. Teraz dość ponure ale w kalendarz, na majówkę warte zapisania. Na ogromnym parkingu pod Łysicą winszują sobie 7 zł za postój. Stąd do klasztoru prowadzi asfaltowa droga (około 2 km). Mało to romantyczne szczególnie gdy co chwila mijają cię pojazdy uprzywilejowane. Co tu się musi dziać w sezonie.
Po asfalcie wolę jeździć niż chodzić. Ciekawsze są 3 puste i krótkie odcinki łączące miejscowość Huta Podłysice z drogą 753 poniżej. Wąskie drogi bezpośrednio przylegają do granicy parku narodowego. Prowadzą przez wzgórza z rozległym widokiem na Łysą Górę i pasma Gór Świętokrzyskich. Doskonałe miejsce na spacery. Sielski romantyzm fajnie było przerwać świstem drona nad głową.
Te kilka godzin spędzonych w trasie wokół Kielc sprawiło, że napatrzyłem się na zapas. Po doświadczeniu z przejazdu przez Szklarską Porębę, zadziałało wręcz terapeutycznie. Napiętnowania są godni urzędnicy odpowiedzialnych za estetykę wielu miejsc w Polsce. Ponoć o gustach się nie dyskutuje a twierdzę, że powinno.
